Gewichtig

• Geplaatst op 17 Februari 2018
• Door Bert Oling
• Geplaatst in RS33
• 0

Een Kolom geschreven door Bert Oling.

Er zijn van die dagen in het donkere jaargetijde dat in mijn omgeving de interesse in analoge media explosief toeneemt. Met name het fenomeen draaitafel leidt bij mij tot vele telefoontjes, What's App – en Messenger berichtjes. Berichtjes in de trant van: ik zie op Marktplaats een Thorens TDXXX voor €YYY. Is dat wat? Vaak lastig omdat de doorsnee-verkoper op MP geld ruikt vanwege de enigszins overspannen tweedehands draaitafelmarkt. Dat zijn in Opa's schuur gevonden draaitafel al meer dan 25 jaar heeft stilgestaan, zal hem niet deren. Gebrek aan onderhoud, kou, vocht, tja, dat is niet zijn probleem, daar komt de koper vaak na enige financiële scha en schande wel achter. Maar soms gaat het goed, zoals de Thorens TD150 mkI van onze vriend Ger. Ger is weer bevriend met Fred die we al leerden kennen in onze kolom over de Rothwell HeadSpace phonovoorvoorversterker. Ook Ger werd aangestoken door het enthousiaste vinylvirus van Fred. Terwijl hun echtgenotes de winkelstraten onveilig maakten opzoek naar tweedehands designerkleding, bezochten de heren het afgelopen jaar tweedehands platenwinkels, inbrengloodsen en platenbeurzen. Alleen Ger had een draaitafelprobleem: zijn bejaarde Dual 1219 had allerlei kuren – mechanische bijgeluiden en een af en toe haperende automatiek – . Een bevriende technicus met gouden handen en veel ervaring met deze mooie draaitafels, adviseerde een kleine revisie – weer speelbaar maken – omdat heel groot onderhoud wel erg in de papieren zou lopen. De 1219 zou dan in gebruik worden genomen voor singletjes en de gekoesterde 78 toeren jazz-collectie. Dus ging Ger op zoek naar een alternatief. Voordat nieuw überhaupt aan bod kwam, was daar ineens een kennis van een kennis die bezig was om de zolder van een overleden familielid op te ruimen. Of ik niet eens wilde komen kijken. Tja, naast een enorme wijn en whiskeyverzameling trof ik meer dan 100 verhuisdozen LP aan: veel jazz en klassiek, maar ook pop en blues, vaak nog in het cellofaan, nog nooit gespeeld: mannen zijn nu eenmaal verzamelaars en deze ongetrouwde oom was er zo één. In een kast achteraf troffen we een complete muziekinstallatie aan, bestaande uit een Thorens TD150mk1, keurig in zijn oorspronkelijke verpakking, zeer goed geconserveerd en diverse elektronica van Quad en luidsprekers van KEF – een typische set van het eind van de 60-er jaren. Kort verhaal: de Thorens ging naar Ger. Dezelfde kennis die zijn Dual onderhanden had, zorgde ervoor dat ook de Thorens in perfecte staat kon worden aangesloten op de mooie set van Ger. So far so good, maar vanwege Ger zijn specifieke muzikale belangstelling, blues, country en wat jazz vooral van labels als CBS waren er toch wel kleine probleempjes. Veel van deze LP's waren of flinterdun of krom, hobbelend. De aangeschafte Disco Antistat platenwasbak had veel LP's wel ontdaan van de kroeppoek-bak-bijgeluiden, maar daarmee waren die LP's niet ontdaan van hun hollebolle en andere vormen. Goede raad was gewenst. Bij Fred had hij gezien dat er op de Project draaitafel een behoorlijk zwaar draaitafelgewicht werd geplaatst, bij mij had hij wel eens een platenklem in gebruik gezien. Om te testen had hij een paar voorbeelden uit mijn verzameling meegenomen. Op zich functioneerden beide oplossingen best goed, alleen had Ger met zijn werktuigbouwkundige achtergrond toch wel wat bezwaren tegen dat 600 gram extra gewicht dat op het lager werd geplaatst, om nog maar te zwijgen over de kreunende veren van de subchassis constructie. Maar ook de noodzakelijke kracht op datzelfde lager bij het vastdraaien van een platenklem leverde bij hem wenkbrauwfronsen op. Zijn mooie Thorens TD150 middenlager uit 1965 (!) was hem te lief.

Toen Ger de gewichtige en klemmende platenpuck's terugbracht had ik net een nieuw onschijnbaar licht doosje van Eric Beenhakker van Hi-Stands ontvangen. In een eenvoudige verpakking met wat Engelse en Japanse tekens zat een mooi rood rondseltje. De Japanse fabrikant fo.Q Hall Sound had een platenpuck, de RS33, op de markt gebracht die de problemen en tekortkomingen van traditionele gewichtige en klemmende platenpuck's moest opheffen. Hoewel de informatie m.b.t. de platenpuck wat summier was, had ik toch op hun website behoorlijk wat informatie gevonden van de corebusiness van dit bedrijf. Die hoofdactiviteit is het bestrijden van microresonanties in audiosystemen, van pickupelement tot luidsprekerstatief. Door slim gebruik te maken van diverse gelamineerde kunststofmaterialen waaronder carbonfiber is men in staat om microtrillingen zonder verder bijwerkingen om te zetten in warmte. Ook dit RS33 platengewicht doet dat perfect. Met zijn 85 gram vormt hij geen enkele bedreiging voor wat voor lager dan ook, terwijl ook een zeer soepel afgesteld subchassis systeem van de oude Thorens TD150 niet uit het “lood” raakt. Ger nam de RS33 om te proberen mee naar huis. Na een weekje meldde hij zich heel enthousiast weer. Op een paar notoir onspeelbare koekenpankromme LP's na was de RS33 de oplossing voor zijn LP problemen vooral toen hij de rubberen mat van de Thorens vervangen had door een Blue Horizon mat. In combinatie met het RS33 platengewicht nam het aangrijpingsvlak van ook kromme LP's toe waar de stabiliteit van het afspelen toenam. Zowel het toonspectrum maar vooral het stereobeeld verbeterden dramatisch. Ger realiseerde zich dat een en ander wel een aanslag zou gaan betekenen op zijn tweedehands LP potje, maar zijn lief  – ook voorzien van goede oren en een groot muziekliefhebber – had al gemeld, dat ook zij nog wel een duit in het platenpuckpotje wilde doen. Dat mooie Kenzo jasje – design –  ging toch niet door, want net iets te krap. En om daarvoor nu een abonnement op een sportschool te gaan nemen? Samen muziek luisteren was toch veel leuker....